Jąkanie na granicy: To dziecko wykazuje więcej niż dwie niepłynności na sto słów. Poziom ten charakteryzuje się powtórzeniami częściowymi i powtórzeniami jednosylabowymi całego słowa. W jednym przypadku mogą wystąpić więcej niż dwa powtórzenia, ale niepłynności na tym poziomie pozostają luźne i zrelaksowane. Jąkanie wczesnodziecięce można dość łatwo odróżnić od rozwojowego, ponieważ towarzyszą mu określone reakcje – malec bardzo się swoim jąkaniem stresuje. Swoje zdenerwowanie okazuje w widoczny sposób, na przykład zaciskając pięści lub usta, marszcząc czoło, przymykając oczy czy zaczynając nierytmicznie oddychać. Dolegliwości bólowe brzucha u niemowląt i małych dzieci zazwyczaj oznaczają zatrucie pokarmowe, bądź nietolerancję niektórych produktów. Mogą też być przyczyną kolki jelitowej. Bywa, że ból brzucha u dziecka i niemowlaka pojawia się na tle nerwowym – pod wpływem silnych emocji lub stresu. Dolegliwość ta towarzyszy też Zaburzenia emocjonalne u dzieci nie są rzadkością. Badania wskazują, że 1 na 6 dzieci cierpi na zaburzenia emocjonalne. Zaburzenia te mogą objawiać się na wiele sposobów, ale jednym z najbardziej wyniszczających są dzieci obojętne emocjonalnie. Jak sama nazwa wskazuje, dzieci te są w dużej mierze obojętne na emocje innych. Vita buerlecithin, płyn doustny, produkt złożony.Wskazania: osłabienie pamięci i koncentracji, stany stresowe, nadpobudliwość nerwowa, bezsenność, stany wyczerpania fizycznego i psychicznego (przepracowanie, wyczerpanie, szybkie męczenie się), pomocniczo w dolegliwościach sercowych na tle nerwowym, objawy niedoboru witamin z grupy B, stan rekonwalescencji po przebytej chorobie Specjaliści są zgodni co do tego, że jąkanie jest popularnym zjawiskiem u dzieci pomiędzy drugim a czwartym rokiem życia. Jest to tzw. jąkanie rozwojowe i mija bezpowrotnie z wiekiem. Nie należy więc od razu panikować, gdy zauważysz ten objaw u swojego malucha. Jest to spowodowane niedojrzałością aparatu mowy. Częstomocz u dziecka może rozwinąć się na tle nerwowym lub wynikać z nadreaktywności pęcherza moczowego. Czasem zdarza się, że jest efektem nabycia umiejętności oddawania moczu do toalety i kontroli nad nią. Częste oddawanie moczu u dziecka bez bólu czy innych niepokojących dolegliwości zwykle wyklucza poważniejsze przyczyny. Z reguły dzieci, u których prawdziwe jąkanie są podobne do nerwic, jest za późno na mówienie, a ich rozwój jest ogólnie definiowany jako nieco wolniejszy w porównaniu do rówieśników. W elektroencefalografii (EEG) w ogromnej większości przypadków okazuje się, że mózg funkcjonuje patologicznie lub na granicy. zaburzenia emocjonalne i uczuciowe (urazy i napięcia): a.) opóźnienie mowy u dzieci pozbawionych kontaktu z matką (domy dziecka, porzucenie, śmierć matki), b.) zakłócone życie uczuciowe (jąkanie poprzedza chrypka histeryczna, afonia histeryczna, mutyzm) , c.) nadpobudliwość psychoruchowa (około 70 % przypadków), Najczęściej Syndrom dziecka potrząsanego (SBS – shaken baby syndrome) polega na uszkodzeniu mózgu i kręgosłupa z powodu gwałtownego potrząsania małym dzieckiem lub uderzania go. Można nieświadomie wyrządzić niemowlęciu krzywdę podczas zabawy, np. przy podrzucaniu czy gwałtownym kołysaniu, i w rezultacie spowodować znaczne uszkodzenie mózgu, szyi i kręgosłupa. Potrząsanie prowadzi g7TwZDC. Specjalista chorób dzieci Opublikowano: 2019-09-12 Użytkownik: Mojej córce 2 tygodnie temu przydarzyło się coś takiego: byliśmy w kinie i zrobiło jej się słabo i gorąco, wyszłam z nią i po jakimś czasie powiedziała że miała dziwne uczucie jakby zapomniała oddychać i się tego wystraszyła. Od tego czasu zdarza się to jej raz dziennie nieraz wcale. Tłumaczę jej że nie ma czegoś takiego że można zapomnieć oddychać. W tym kinie mój partner miał kaszel taki duszący i córka przyznała się że trochę się tym zdenerwowała. Czy takie coś faktycznie może być na tle nerwowym, czy mam zrobić jakieś badania? Dodam że ja od wielu lat zmagam z nerwicą lękową, ale nie spodziewałam się że moją córkę tak szybko to dopadnie (jeżeli to jest to). Moja córka wszystkim się przejmuję i martwi, żeby wszyscy byli zdrowi itp. był czas jakieś pół roku temu że wpadała w straszne furie o byle i w związku z moim związkiem też była świadkiem kłótni i wiem że się tym bardzo przejmowała żebyśmy się nie kłócili. W związku z tym że jak twierdzi zapomina oddychać teraz mi się pyta że może jest chora i to jakaś choroba. Proszę o podpowiedź co robić czy udać się na badania czy do psychologa czy może jakieś leki wyciszające jej podać? Informacje dodatkowe: Na nic ostatnio nie chorowała. Jedynie co to jak miała rok lub 2 miała szmery na sercu i po badaniach wyszło że ma nie pamiętam jak się to fachowo nazywa ale mała dziurkę która z czasem sama się zasklepiła. Jest dzieckiem bardzo aktywnym sportowo. Lekarz: Szanowna Pani, aby móc u córki stwierdzić ewentualne zaburzenia lękowe, najpierw trzeba wykluczyć inne przyczyny zasłabnięcia. Choć w okresie dojrzewania ( a w takim okresie jest teraz Pani córka) dość często zdarza się, że dziewczynkom, zwłaszcza w dusznych i gorących pomieszczeniach, robi się słabo, to jednak trzeba to sprawdzić. Według mnie w Waszej poradni POZ warto byłoby wykonać ekg, jak również badania laboratoryjne, takie jak morfologię krwi, poziom glukozy, żelaza i hormonów tarczycy oraz poziom elektrolitów. Warto byłoby także regularnie przez okres dwóch tygodni mierzyć córce ciśnienie tętnicze i tętno. Jeśli wyniki badań będą prawidłowe, a pediatra w poradni po zbadaniu dziecka nie będzie miał wątpliwości co do stanu jego zdrowia, wtedy rzeczywiście będzie można myśleć o zaburzeniach lękowych i problemie psychologicznym. Dlatego też w takiej sytuacji na pewno będzie potrzebna pomoc psychologa lub psychiatry dziecięcego. Pozdrawiam serdecznie. Zadaj pytanie lekarzowi Fot: KatarzynaBialasiewicz / Jąkanie się u dzieci ma wiele przyczyn, od wad genetycznych, zaburzeń rozwojowych i chorób przewlekłych, po silne stany emocjonalne. Szczególnie uciążliwe może być jąkanie u dzieci w wieku szkolnym, które utrudnia relacje interpersonalne i obniża samoocenę, przez co wada może się pogłębiać. Jąkanie u dzieci w wieku przedszkolnym to dość powszechne zjawisko, często wynikające z dysproporcji pomiędzy tym, o czym dziecko myśli i co chce powiedzieć, a możliwościami jego aparatu mowy. Jąkanie dzieci wymaga systematycznej i kompleksowej pracy, aby nie doszło do utrwalenia wady. Terapia jąkania u dzieci powinna być wprowadzona możliwie szybko na wielu poziomach funkcjonowania: w domu, ośrodku, szkole czy przedszkolu. Jąkanie u dzieci Jąkanie to zaburzenie mowy charakteryzujące się częstymi powtórzeniami dźwięków, przedłużaniem sylab, słów i fraz, wyraźnymi pauzami, tzw. niemymi blokami i wahaniami w wypowiedziach, zakłócających rytmiczny i płynny przepływ mowy. Jąkanie u małych dzieci jest zwykle zaburzeniem rozwojowym zapoczątkowanym w 3 roku życia, kiedy dziecko uczy się mówić, myśleć abstrakcyjnie i składać zdania. Jąkanie wczesnodziecięce charakteryzuje się niepłynnością mowy epizodyczną, tzn. obserwuje się przeplatanie okresów silnego jąkania ze względnie płynną mową. Brak lub nieprawidłowe leczenie jąkania u dzieci może ewoluować w postać chroniczną z dodatkowymi objawami: somatycznymi, jak: mruganie powiek, drżenie rąk, pocenie się, napięcie mięśni twarzy, pogłębienie wady wymowy, a nawet długotrwałe blokady wypowiedzi; na tle psychicznym, jak: nerwowość, stres, wstyd, frustracja, lęk. Jąkanie się u dzieci może przybrać charakter nabytego zaburzenia w wyniku zdarzenia lub postępującej choroby neurologicznej. Jąkanie tego typu może być wywołane też czynnikami psychogennymi, jak traumatyczne doświadczenie, np. osierocenie, bądź jako reakcja na rozległy uraz fizyczny. W tej postaci nie obserwuje się objawów wtórnych, a samo jąkanie przybiera postać powtórzeń fragmentów słów lub dźwięków. Co powinno nas zaniepokoić w rozwoju dziecka i kiedy warto pójść do logopedy odpowiedź znajdziesz w filmie: Zobacz film: Kiedy warto pójść z dzieckiem do logopedy? Źródło: Dzień Dobry TVN Dlaczego dzieci się jąkają? Rozwojowe jąkanie u dzieci w wieku 3 lat jest powszechnym zjawiskiem i zazwyczaj wynika z niedostatecznej koordynacji ruchowej mięśni artykulacyjnych, fonacyjnych i oddechowych. Może przybrać postać niepłynności: syntaktycznej, czyli częste poprawki i powtarzanie spójników i zaimków; semantycznej, czyli pauzy, bloki i wtrącenia dźwięków „a”, „y”, „e”; artykulacyjnej, czyli przeciąganie głosek, zmiany tempa mówienia. Do czynników ryzyka jąkania wczesnodziecięcego i wczesnoszkolnego należą dziedziczenie predyspozycji w najbliższej linii rodziny; wady i choroby genetyczne oraz okołoporodowe zaburzenia, np. mózgowe porażenie dziecięce, niepełnosprawność intelektualna; uwarunkowania wewnętrzne i zewnętrzne, np. niski poziom pewności siebie, presja czasu, trema, wystąpienia publiczne, naciski rówieśników; deficyty narządu słuchu w przebiegu np. głuchoty lub niedosłuchu. Jąkanie u dzieci dwujęzycznych wywołane jest głównie niedostatecznymi umiejętnościami językowymi i nieuporządkowanymi jeszcze zdolnościami synchronizacji jednego z nich. Często objawia się to łączeniem wyrazów i tworzeniem nowych, własnych słów. Terapia jąkania u dzieci w młodszym wieku szkolnym i przedszkolnym Terapia jąkania bez względu na przyczynę to wielowymiarowe i często czasochłonne postępowanie, w którego przebiegu od rodziców i opiekunów wymaga się cierpliwości i kompleksowej współpracy. Terapia jąkania ukierunkowana jest na trzy rodzaje postępowania: pośrednie, czyli poprawa płynności mówienia poprzez oddziaływanie na środowisko domowe, osobowość dziecka, sprawność językową i ruchową aparatu mowy, mięśni twarzy i całego ciała, np. edukacja rodziców o komunikacji z dzieckiem, hipnoza, relaksacja, logorytmika, farmakoterapia, gimnastyka ruchowa; bezpośrednie, czyli trening płynności mówienia, tzn. ćwiczenia i metody właściwe; kompleksowe, czyli wypadkowa dwóch powyższych technik, prowadzona według opracowanego programu usprawniania, uwzględniającego założenia teoretyczne, konspekty ćwiczeń, cele i wskaźniki efektywności. Polecamy: Ćwiczenia logopedyczne dla dzieci – przykładyĆwiczenia na jąkanie dla dzieci Do grupy podstawowych ćwiczeń na jąkanie się dzieci przedszkolnych i wczesnoszkolnych, zalicza się: mówienie rytmiczne, wymawianie wyrazów wielosylabowych, dwusylabowych i trzysylabowych zgodnie z tempem metronomu; ćwiczenie ilustrowane jest obrazkami; metoda cienia, dziecko powtarza słowa tekstu czytanego przez terapeutę z maksymalnie dwoma wyrazami opóźnienia; warunkowanie instrumentalne, czyli nagradzanie za płynne wypowiedzi i karanie za jąkanie; rozwijanie sprawności językowej od prostych, krótkich zdań do dłuższych wypowiedzi, poprzez ćwiczenia: oddechowe, śpiewu, naśladownictwo, mowę spontaniczną, powolne i przedłużone mówienie czy tzw. jąkanie się bardziej płynne. Czy artykuł okazał się pomocny? Są trzy rodzaje jąkania. To, które pojawia się między drugim a trzecim rokiem życia, kiedy dziecko uczy się mówić, jest niegroźne. Jąkanie spowodowane wadliwą budową strun głosowych można wyleczyć za pomocą ćwiczeń logopedycznych. Najpoważniejsze jest jąkanie, wynikające z choroby nerwicowej. Wymaga terapii psychologicznej, ale jest wyleczalne. Bardzo często małe dzieci szybciej myślą niż potrafią mówić, czyli ich aparat mowy nie nadąża za myślami. Takie jąkanie jest etapem rozwoju mowy w pierwszych latach życia. Jąkanie u dwulatka, czy nawet jąkanie u trzylatka najczęściej nie jest powodem do niepokoju: dziecko powtarza słowa, zacina się, robi przerwy w mówieniu. Zdarza się, że trzy lub cztery razy przerywa zdania, ponieważ nie potrafi dobrać właściwych słów. - Rodzice nie mogą w takich razach zwracać dziecku uwagi, wytykać jąkania czy mówić mu, że się jąka. Najlepiej traktować jąkanie u dziecka jakby go nie było. Wkrótce się okaże czy jest objawem nerwicy czy po prostu przejściowym etapem rozwoju – podkreśla Małgorzata Ługowska, logopeda z warszawskiego Terapeutycznego Ośrodka Dziennego dla Dzieci. Jąkanie u dzieci w wieku przedszkolnym: co robić Rodzice nie mogą okazywać zniecierpliwienia czy rozdrażnienia, nie mogą udawać, że słuchają, co mówi dziecko, a tak naprawdę zajmować się czym innym i jedynie przytakiwać „acha”. Dzieci wyczuwają taką nieszczerość. Kiedy dziecko do was mówi, poświęćcie mu całą uwagę, żeby nie denerwowało się, że go nie słuchacie. Niekorzystnie działać będzie również okazywanie dziecku, że rodzice są zmęczeni jego „przerywanym gadaniem”. To tylko pogłębi frustrację dziecka, które przecież czuje, że ma kłopot z płynnym wysławianiem się. Uwaga! Nie poprawiajcie mowy dwuipółletniego dziecka oraz nie wymuszajcie na nim poprawnego mówienia. Lepiej odkryć, co jest przyczyną napięcia malucha i tego unikać. Jąkanie u dzieci: przyczyny Badania psychologów amerykańskich potwierdzają, że dzieci między drugim a trzecim rokiem życia często się jąkają, częściej dotyczy to chłopców niż dziewczynek. Zdarza się, że dziecko zaczyna się jąkać, gdy rodzice, na siłę starają przestawić je z leworęczności na praworęczność. Ta część mózgu, która jest odpowiedzialna za mowę, jest ściśle powiązana z ośrodkiem kontrolującym rękę, którą dziecko się posługuje. Tak więc zmuszanie leworęcznego dziecka do posługiwania się przede wszystkim prawą ręką, zakłóca pracę części mózgu odpowiedzialnej za mówienie. Badania pokazują też, że dziewięcioro na dziesięcioro dzieci, które zaczynają jąkać się między drugim a trzecim rokiem życia, wyrasta z tego po kilku miesiącach, po prostu zaczyna lepiej i płynniej mówić. Jąkanie u dzieci: terapia - Logopeda powinien włączyć się do pomocy jąkającemu się dziecku, gdy lekarz stwierdzi złą budowę strun głosowych – uważa logopeda Małgorzata Ługowska. – Są ćwiczenia rozluźniające napięcie strun głosowych, które mija w dość szybkim czasie – dodaje. Logopedzi pomagają także dzieciom, które przyzwyczaiły się do jąkania, a więc mają tak zwane jąkanie nawykowe. – Zdarza się, gdy któreś z rodziców albo ktoś bliski, kto przebywa z dzieckiem, jąka się – twierdzi Ługowska. – Wtedy dziecko naśladuje ten sposób mówienia i mówi na przykład „aaauto”. I tu też jest miejsce na pracę z logopedą, który ćwiczy z dzieckiem płynne mówienie i pomaga pozbyć się nawykowego jąkania – wyjaśnia Ługowska. Najdłużej leczy się jąkanie na tle nerwowym. - W tym przypadku konieczna jest psychoterapia – uważa Małgorzata Ługowska, logopeda z warszawskiego Terapeutycznego Ośrodka Dziennego dla Dzieci. – To zaburzenie swobodnego wypowiadania ma przyczynę w długotrwałych lękach dziecięcych. Dojście do przyczyny nerwicy, która powoduje jąkanie, czasami trwa długo, ale jąkanie jest wyleczalne – dodaje Małgorzata Ługowska. Tak zwany długotrwały lęk dotyczy sytuacji trwających miesiącami, z którymi dzieci sobie nie radzą. Na przykład dziecko boi się psa sąsiadki szczekającego co wieczór albo nie umie sobie wytłumaczyć, dlaczego rodzice ciągle się kłócą i tata raz odchodzi, raz wraca. Dziecko traci poczucie bezpieczeństwa, zaczyna żyć w ciągłym W takich przypadkach niepotrzebny jest logopeda, bo on jedynie może pomóc objawowo, czyli tak jakby ktoś podał lek przeciwgorączkowy dziecku z zapaleniem płuc – wyjaśnia Małgorzata Ługowska. Pomóc może psychoterapia, ale czasu jej trwania nie da się określić, ponieważ są to terapie indywidualne, dostosowane do konkretnego dziecka i jego historii. Zależy od tego czy dziecko nie radzi sobie z lękami, z codziennymi sytuacjami stresowymi czy jest bite lub molestowane.